Bij osteochondrose van de wervelkolom treedt vernietiging van het bot- en kraakbeenweefsel van een of meer delen van de wervelkolom op. Deze ziekte is chronisch en komt bij vrijwel alle ouderen voor. Dit komt door de normale veroudering van het lichaam.
Tussenwervelschijven ondergaan atrofische veranderingen, en op welke leeftijd dit gebeurt, hangt van veel factoren af:
- verwondingen;
- ziekten en overbelasting van de wervelkolom.
Overbelasting van de wervelkolom omvat:
- lopen met een gebogen rug;
- onjuist zitten;
- kenmerken van de structuur van de wervelkolom;
- onvoldoende voeding van het ruggengraatweefsel als gevolg van erfelijke afwijkingen.
Bij osteochondrose verliest de kern tussen de wervelschijven een deel van zijn water. Hierdoor ontstaan stofwisselingsstoornissen in de kern en is de toegang tot diverse mineralen en vitamines lastig.
Na enige tijd verschijnen er scheuren in de schijf en wordt deze plat. Vervolgens beginnen nabijgelegen gewrichten en ligamenten te worden aangetast, waardoor weefselontsteking ontstaat. Door ontstekingen raken aangrenzende wervels verplaatst. Dit is gevaarlijk vanwege het optreden van radiculaire symptomen: pijn langs de aangetaste zenuw.
Het is ook mogelijk dat er een hernia tussen de wervels ontstaat, die op zijn beurt compressie van het ruggenmerg kan veroorzaken. Osteochondrose wordt gekenmerkt door het verschijnen van osteofyten - botgroei op de wervellichamen. Deze gezwellen kunnen het ruggenmerg samendrukken en het radiculair syndroom veroorzaken.
Meestal worden de cervicale en lumbale regio's aangetast door osteochondrose.
Cervicale osteochondrose
Redenen:
- sportactiviteit (gewichtheffen);
- overgewicht;
- stofwisselingsstoornissen;
- zittend werk (programmeurs, accountants, chauffeurs, enz.);
- platte voeten;
- verwondingen aan de wervelkolom;
- hypothermie.
Symptomen
De belangrijkste symptomen van osteochondrose van de cervicale wervelkolom zijn pijn in het hoofd en de nek. Een persoon heeft last van ernstige hoofdpijn, pijn in de nek, uitstralend naar de arm, pijn in het borstbeen. De patiënt kan klagen over lumbago - het optreden van scherpe pijn in de nek, spierspasmen en bewegingsbeperking.
Een persoon kan ook een knarsend geluid horen wanneer hij de nek draait. Door beknelde zenuwen en bloedvaten kan een persoon gevoelloosheid in de tong en vingertoppen ervaren. De patiënt klaagt over verminderd gehoor en gezichtsvermogen, hoge bloeddruk en zwakte in de spieren van de armen en benen.
Thoracale osteochondrose
Dit type osteochondrose is vrij zeldzaam. Dit komt door de anatomische structuur van de thoracale wervelkolom. Het bestaat uit 12 wervels, die via gewrichten met de ribben zijn verbonden. Aan de voorkant zijn de ribben met elkaar verbonden door het borstbeen. Zo wordt een uitstekend frame gecreëerd van de wervelkolom, het borstbeen en de ribben, dat de inwendige organen beschermt tegen verschillende verwondingen.
De wervels van het thoracale gebied hebben een kleine hoogte en lange doornuitsteeksels, die zich als tegels boven elkaar bevinden. Door deze structuur heeft dit deel van de wervelkolom een lage mobiliteit. Tussenwervelschijven van het thoracale gebied raken zelden gewond.
De redenen voor de vorming van dit type osteochondrose:
- irrationele belastingverdeling;
- vertraging in de voeding van tussenwervelschijven;
- zittend werk;
- aanwezigheid van scoliose.
Symptomen
Net als bij andere typen is pijn het belangrijkste symptoom van thoracale osteochondrose.
Maar bij thoracale osteochondrose kan de pijn anders zijn. Dorsalgie is langdurig ongemak en milde pijn langs de borstwervels. Pijn kan de cervicale en lumbale regio's beïnvloeden.
Dorsago is een van de tekenen van osteochondrose van het thoracale gebied, waarbij pijn optreedt in de vorm van een aanval. Het is intens, acuut van aard, leidt tot ademhalingsmoeilijkheden en leidt tot beperking van spierbewegingen. Naast pijn kunnen patiënten een gevoel van gevoelloosheid op de borst, verminderde seksuele functie, pijn in het hart, de nieren en de maag ervaren.
Hoe gevaarlijk is een laesie in het thoracale gebied?
De wervelkolom is zo ontworpen dat deze smaller wordt in het thoracale gebied, zodat hernia's die optreden als gevolg van osteochondrose snel zullen leiden tot compressie van het ruggenmerg. Dit zal gemakkelijk leiden tot problemen met het hart, de alvleesklier, de lever en de nieren, omdat het thoracale gebied via zenuwvezels met al deze organen is verbonden. Daarom is het erg belangrijk om op tijd een arts te raadplegen. Hij zal u helpen erachter te komen waar de tekenen van osteochondrose waar u last van heeft, vandaan komen en zal u een competente behandeling voor de ziekte bieden.
Lumbale osteochondrose
Osteochondrose van de lumbale wervelkolom treedt op als gevolg van zwaar tillen. Normaal gesproken bevindt zich in het midden van de tussenwervelschijf een kern die een grote hoeveelheid water bevat. Door de vloeistof wordt de kern slecht samendrukbaar en om te scheuren is een compressie van 500 kg nodig.
De door osteochondrose aangetaste schijf wordt echter zwakker en er is slechts 200 kg nodig om deze te scheuren. Als een persoon van 70 kg in halfgebogen houding een last van 15 kg optilt, en voor de wervelkolom is dit een last van 200 kg, kan de tussenwervelschijf scheuren. Dat is de reden waarom de eerste symptomen van spinale osteochondrose verschijnen bij het tillen van zware voorwerpen.
Symptomen
- pijn in de lumbale regio;
- onvermogen om de onderrug te bewegen;
- slaapstoornis;
- prikkelbaarheid;
- vermoeidheid;
- onvermogen om in de behoeften van het huishouden te voorzien;
- verminderde seksuele functie bij mannen;
- onregelmatige menstruatie;
- koudevoetensyndroom.
Wanneer osteochondrose zich naar het sacrale gebied verplaatst, ervaart de patiënt pijn in het niergebied en moeite met plassen.
Diagnostiek
Behandeling van osteochondrose wordt uitgevoerd door een neuroloog. Om te beginnen onderzoekt hij de wervelkolom en let op de aanwezigheid van scoliose. Na palpatie kan de arts begrijpen hoe aangetast de wervelkolom, pezen en zenuwen zijn.
Nadat de neuroloog spinale osteochondrose vermoedt, zal hij de patiënt doorverwijzen voor aanvullend onderzoek. Dit omvat het ondergaan van een röntgenonderzoek en magnetische resonantiebeeldvorming. Als vernietiging van de tussenwervelschijf wordt vermoed, wordt discografie uitgevoerd. Het wordt ook voorgeschreven om de mate van schade aan de zenuwbanen te bepalen.
Over het algemeen is de diagnose ‘osteochondrose van de wervelkolom’ erg moeilijk te stellen. Iemand kan immers klagen over pijn in het hart, de lever, de nieren, de alvleesklier of over seksuele disfunctie. Maar toch zal een ervaren arts, met een grondig onderzoek, deze ziekte kunnen vermoeden en de juiste behandeling kunnen voorschrijven.
Behandeling
Therapie voor osteochondrose is een zeer lang en moeilijk proces. Tijdens de acute periode heeft de patiënt rust van het getroffen segment nodig. Als de cervicale wervelkolom is aangetast, moet de patiënt een Shants-bevestigingskraag dragen. Als het lumbale gebied pijn doet, heeft de patiënt bedrust nodig. Het beste is om de patiënt in een ziekenhuis te plaatsen. Alleen daar zal hij volledig kunnen voldoen aan het voorgeschreven regime. Het bed van zo'n patiënt moet hard zijn. Plaats hiervoor een houten schild onder de matras.
Medicamenteuze behandeling
Zoals hierboven vermeld, is pijn het belangrijkste symptoom van de ziekte. Daarom krijgt de patiënt analgetica en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen voorgeschreven om pijn en andere symptomen van osteochondrose te verlichten.
Helaas veroorzaakt langdurig gebruik van deze medicijnen schade aan het slijmvlies van het maagdarmkanaal en ontwikkelt de patiënt de volgende symptomen:
- misselijkheid;
- braaksel;
- maagpijn;
- zwaar gevoel in de maag.
Een maagzweer kan ook verergeren of maagbloedingen kunnen optreden. Daarom moet u uw arts raadplegen voordat u deze medicijnen gebruikt. Als de pijn veroorzaakt door osteochondrose 3 maanden aanhoudt, worden naast deze medicijnen antidepressiva voorgeschreven. Het is vastgesteld dat ze naast een kalmerend effect ook de pijn kunnen verminderen.
Alle geneesmiddelen kunnen worden geclassificeerd als symptomatische therapie. Ze zullen de pijn helpen verlichten, maar zullen de persoon niet van de ziekte zelf verlossen.
Chondroprotectors worden voorgeschreven om tussenwervelschijven en kraakbeen te herstellen. Deze medicijnen verbeteren de stofwisseling in het bindweefsel en bevorderen het herstel van het kraakbeen. De medicijnen worden gedurende een lange periode ingenomen, gemiddeld 4 tot 6 maanden.
Naast het herstellen van weefsels en het verbeteren van de stofwisseling daarin, hebben deze medicijnen ook een analgetisch effect. Een andere groep medicijnen die nodig zijn voor spinale osteochondrose zijn medicijnen die de bloedcirculatie verbeteren; het gebruik ervan helpt de bloedvaten te verwijden, en als thioctinezuurmedicijnen in combinatie daarmee worden ingenomen, zal het metabolisme van zenuwcellen bij een persoon verbeteren.
Zoals bij elke ziekte hebben patiënten calciumsupplementen nodig. Het zal de activiteit van botweefsel herstellen, de sterkte van ligamenten en pezen vergroten en ook osteoporose voorkomen, een ziekte die gepaard gaat met osteochondrose.
Therapeutische oefening
Een gedoseerde belasting van de wervelkolom verbetert de toestand van de patiënt. Maar je moet de oefeningen uiterst zorgvuldig uitvoeren. Tijdens de acute periode is lichaamsbeweging gecontra-indiceerd. Pas als de pijn afneemt, kunt u een beetje gaan sporten.
Oefeningen verbeteren de bloedcirculatie in de wervelkolom en versterken de spieren. Door de bloedstroom zal de stofwisseling verbeteren en zal het herstel van beschadigde tussenwervelschijven beginnen. Maar je moet ook onthouden dat de lessen regelmatig moeten worden gegeven, anders zal er geen resultaat zijn.
Oefeningen voor laesies van de cervicale wervelkolom
- Ga op je rug liggen en ga rechtop zitten. Plaats één hand op uw buik en de andere op uw borst en adem in, houd uw adem 10 minuten vast, adem dan uit en ontspan. De duur van de oefening is 3 – 5 minuten. Je moet het 3-5 keer per dag doen.
- Ga op je buik liggen en strek je benen. Leunend op je buik en benen, moet je je hoofd en bovenste borstkas optillen. Voer de oefening 3 – 5 minuten uit met tussenpozen van 30 seconden.
- Ga op je rug liggen en buig je knieën. In deze positie draait u uw rechter- en linkerkant om. Voer de oefening 3 – 5 minuten uit met tussenpozen van 30 seconden.
Oefeningen voor thoracale laesies
- Ga op je buik liggen. Plaats uw handen op de grond en buig naar achteren. Blijf 5-10 seconden in deze positie. Voer de oefening 3 – 5 minuten uit met tussenpozen van 20 seconden.
- Ga op je rug liggen. Til uw hoofd en benen omhoog (“boot”). Houd 10-20 seconden vast. Voer de oefening 3 – 5 minuten uit met tussenpozen van 20 seconden.
Oefeningen voor lumbale laesies
- Ga op je rug liggen, buig je knieën en breng ze naar je borst. Schommel heen en weer en rol van je rug naar je heiligbeen en weer terug. Schud maximaal 2 minuten. Dan moet je rustig gaan liggen en ontspannen.
- Je moet op handen en voeten gaan zitten en zoveel mogelijk voorover buigen. Voer de oefening 3 – 5 minuten uit met tussenpozen van 20 seconden.
- Stel je voor dat je, terwijl je staat, een hoelahoep gedurende 2 tot 3 minuten ronddraait. Voer de oefening 10 keer per dag uit.
Chirurgische behandeling
Bij gebrek aan effect van conservatieve behandeling en het optreden van complicaties van osteochondrose, wordt een chirurgische behandeling voorgeschreven. Tijdens de procedure wordt de wervelkolom gestabiliseerd en wordt de druk op het ruggenmerg en de wortels opgeheven. Als een persoon een hernia tussen de wervels heeft, wordt deze verwijderd. Omdat deze operatie het ruggenmerg en de zenuwen kan beschadigen, wordt deze alleen voor vitale indicaties uitgevoerd.
Fysiotherapeutische behandeling
De benoeming van fysiotherapeutische procedures heeft een positief effect op het verloop van de ziekte en versnelt het herstelproces. Voor osteochondrose is het toegestaan:
- een sauna of bad bezoeken;
- zwemmen in het zwembad;
- massage;
- paraffine therapie;
- manuele therapie;
- lasertherapie;
- diverse baden;
- modder therapie;
- elektroforese met ontstekingsremmende medicijnen of spierverslappers;
- magnetische therapie;
- Darsonval.
Al deze procedures verbeteren de bloedcirculatie in het pijnlijke gebied, zorgen ervoor dat de spieren kunnen ontspannen en dat het hele lichaam kan ontspannen. Fysiotherapeutische procedures worden voorgeschreven tijdens de revalidatieperiode, wanneer de patiënt geen last heeft van hevige pijn.
Preventie
Niemand is immuun voor osteochondrose. We worden tenslotte allemaal ouder, en ons hele lichaam veroudert met ons mee. Om te voorkomen dat ziekte je plannen verpest, moet je vanaf jonge leeftijd sporten. Matige fysieke activiteit helpt de bloedcirculatie en het normale metabolisme te verbeteren. Bovendien traint het de spieren die de wervelkolom beschermen. Om osteochondrose te voorkomen, moet iedereen:
- eet goed – vitamines en mineralen die nodig zijn voor het lichaam;
- geef slechte gewoonten op;
- deelnemen aan lichamelijke opvoeding;
- niet slungelig;
- bescherm uw rug tegen onderkoeling;
- til geen te zware voorwerpen op;
- neem een contrastdouche en verhard;
- vermijd stress.
Het is vooral belangrijk voor mensen die aan deze ziekte lijden om alle aanbevelingen op te volgen, omdat het niet opvolgen ervan tot een exacerbatie zal leiden. Als u rugpijn ervaart die niet lang weggaat, moet u hulp zoeken bij een specialist. Alleen een arts kan de juiste diagnose stellen en een behandeling voorschrijven.
Stel uw bezoek aan de kliniek niet uit, omdat de ziekte in de vroege stadia beter kan worden behandeld. U mag ook geen zelfmedicatie gebruiken - elk medicijn heeft zijn eigen contra-indicaties, waarvan u zich misschien niet bewust bent. Volg strikt alle aanbevelingen van de arts en dan zal de ziekte snel verdwijnen!